Czołowa dziesiątka - 2011 r.

Organizacja Open Doors publikuje na początku każdego roku Światową Listę Obserwacyjną, obejmującą 50 krajów, w których prześladowania chrześcijan są najsilniejsze. Lista ta jest tworzona w oparciu o kwestionariusz zawierający 50 pytań, związanych z różnymi aspektami wolności religijnej. Odpowiedzi są punktowane i pozwalają m.in. na określenie prawnego statusu chrześcijan, roli Kościoła w społeczeństwie, czy też czynników, które mogą przyczyniać się do ograniczania wolności religijnej w danym kraju. Całkowita liczba punktów określa miejsce danego kraju na liście. Zajmująca pierwsze miejsce Korea Północna otrzymała w 2011 r. 90,5 pkt., wyprzedzając kolejny na liście Iran (65,5 pkt.) o ponad 25%. Listę zamykają Malezja i Rosja, które uzyskały 22,5 punktu. Kwestionariusze wypełniają lokalni współpracownicy Open Doors, pracownicy misyjni i prześladowani chrześcijanie, odpowiadając na takie pytania jak:

• Czy konstytucja i/lub krajowe ustawodawstwo zapewniają wolność religijną?
• Czy prawo zezwala obywatelom na przyjęcie chrześcijaństwa?
• Czy chrześcijanie są zabijani z powodu swej wiary?
• Czy chrześcijanie są skazywani na więzienie, obozy pracy lub wysyłani do szpitali psychiatrycznych z powodu swej wiary?
• Czy chrześcijanom wolno drukować i upowszechniać literaturę chrześcijańską?
• Czy chrześcijańskie publikacje są cenzurowane/zakazywane w tym kraju?
• Czy domy chrześcijan lub miejsca ich spotkań są obiektem ataków, motywowanych antychrześcijańskimi uprzedzeniami?

Aktualna edycja listy Open Doors (2011 r.) została sporządzona dla okresu od 1 listopada 2009 r. do 31 października 2010 r. Poniżej przedstawiamy państwa, które zajęły na niej pierwsze dziesięć miejsc. Od wielu lat zaliczane są one do największych prześladowców chrześcijan na świecie.

Korea Północna (90,5 pkt.)

Pierwsze miejsce na Światowej Liście Obserwacyjnej Open Doors zajmuje niezmiennie Korea Północna, gdzie wszelka aktywność religijna jest traktowana jako zamach na socjalistyczne fundamenty tego kraju. W 2010 r. trudności ekonomiczne i klęski żywiołowe boleśnie uderzały w społeczeństwo tego kraju. Wskutek reform walutowych około 20% ludzi straciło dach nad głową. Dziesiątki mieszkańców Korei Północnej zginęło w powodziach i osunięciach ziemi, spowodowanych tajfunami. Z powodu choroby Kim Dzong Ila w Korei Północnej trwają też przygotowania do zapewnienia sukcesji po nim jego synowi Kim Dzong Unowi. Na razie nie ma podstaw do przypuszczeń, że zmiana przywódcy spowoduje jakąś poprawę warunków życia w tym kraju. Skrajnie trudna jest sytuacja chrześcijan. Ideologia dżucze (samodzielności) oraz kult "Wielkiego przywódcy" pozbawiają ich prawa życia w tym kraju. W 2010 r. władze aresztowały setki chrześcijan, zabijając niektórych, a pozostałych skazując na obozy pracy. Tak było na przykład w przypadku wiernych z kościoła domowego, odkrytego przez władze w mieście P'yŏngsŏngw maju 2010 r. Troje zostało natychmiast skazanych na śmierć za udział w spotkaniu, a 20 innych osób wysłano do obozu pracy.

Iran (67,5 pkt.)

Sytuacja chrześcijan w Iranie uległa dalszemu pogorszeniu. Przez Iran nadal przetaczają się fale aresztowań wyznawców Chrystusa. W okresie objętym raportem aresztowano łącznie kilkaset osób. Znaczna część z nich została wypuszczona z aresztu po wpłaceniu przez rodziny wysokich kaucji. Osoby zwolnione z więzienia podlegają jednak nadzorowi służby bezpieczeństwa. Mogą być też wszczynane przeciwko nim postępowania sądowe. Nabożeństwa w kościołach są często monitorowane przez służbę bezpieczeństwa. Władze poddają szczególnej presji chrześcijan aktywnych w swych społecznościach. Są oni wzywani na przesłuchania, wtrącani do więzienia, a nawet bici. Chrześcijanie, którzy angażują się w zwiastowanie ewangelii muzułmanom, narażają się też na napaści ze strony islamskich ekstremistów. Naśladowcy Chrystusa w Iranie padają też ofiarą przemocy ze strony własnych rodzin. W 2010 r. jedna z nawróconych osób zmarła wskutek obrażeń doznanych po pobiciu przez swego krewnego. Mimo tych trudności kościół stale się rozwija. Według szacunków w Iranie żyje obecnie około 450 tys. chrześcijan. Ich pilną potrzebą jest dostęp do Pisma Świętego. Niestety w pierwszej połowie 2010 r. służba bezpieczeństwa skonfiskowała i spaliła setki Biblii. Była to pierwsza od dłuższego czasu tak duża i dotkliwa w skutkach akcja władz mająca na celu powstrzymanie ich dystrybucji.

Afganistan (66 pkt.)

Sytuacja garstki chrześcijan żyjących w Afganistanie uległa pogorszeniu w minionym roku. Kraj przesunął się w związku na liście Open Doors z miejsca szóstego na trzecie. Chrześcijanie nie są akceptowani przez muzułmańskie społeczeństwo tego kraju, a ich sytuacja prawa nie jest jednoznaczna. Władze nasiliły prześladowania byłych muzułmanów, którzy nawrócili się do Chrystusa. W maju 2010 r. afgańska sieć telewizyjna Noorin pokazała kilkakrotnie materiał filmowy ze chrztu chrześcijan pochodzenia muzułmańskiego. Oskarżyła też chrześcijańskie organizacje humanitarne o prowadzenie ewangelizacji. W odpowiedzi na ten film sekretarz parlamentu zażądał podczas posiedzenia zabicia pokazanych w nim chrześcijańskich konwertytów. Ich śmierci domagali się też liczni muzułmanie, którzy po emisji filmu wyszli na ulice Kabulu i innych afgańskich miast. Protestujący żądali także usunięcia z kraju chrześcijańskich organizacji humanitarnych. Wielu chrześcijan opuściło swe domy w obawie o życie. Niektórzy zostali aresztowani i postawieni przed sądem. Ponadto w sierpniu 2010 r. talibowie zamordowali kilkoro pracowników chrześcijańskiej organizacji humanitarnej.

Arabia Saudyjska (64,5 pkt.)

Kraj ten zajmuje stale wysoką pozycję na liście Open Doors, ponieważ nie istnieje w nim wolność religijna. Obywatele Arabii Saudyjskiej mogą wyznawać tylko islam, a system prawny oparty jest na szariacie. Zmiana religii i związane z tym odejście od islamu jest karane śmiercią, jeżeli konwertyta nie zmieni swej decyzji. Dlatego też niektórzy miejscowi chrześcijanie ukrywają swoją wiarę. W okresie objętym raportem pojawiły się doniesienia o kilku fizycznych atakach na chrześcijan. Prawdopodobnie bardzo wielu chrześcijan doświadcza w Arabii Saudyjskiej przemocy fizycznej, jednak takie informacje rzadko przedostają się poza granice tego kraju. W październiku 2010 r. policja religijna aresztowała 13 filipińskich chrześcijan podczas nabożeństwa odprawianego w prywatnym mieszkaniu. Zostali oni oskarżeni o prozelityzm i czasowo wypuszczeni na wolność. Filipińczycy, w większości chrześcijanie, przyjeżdżają do Arabii Saudyjskiej w poszukiwaniu pracy. Są tu jednak zwykle wyzyskiwani i padają ofiarą przemocy słownej i fizycznej, często z powodu swojej wiary. Wskutek represji na tle religijnym pewna liczba chrześcijan opuściła ten kraj.

Somalia (64 pkt.)

W 2010 r. sytuacja chrześcijan w Somalii uległa dalszemu pogorszeniu. Chrześcijanie są w mediach pokazywani w złym świetle. Ośmioro wyznawców Chrystusa zostało zamordowanych przez islamskie bojówki, a znaczna ich liczba (około 25%) uciekła z kraju w obawie o swe życie. Od 1991 roku w Somalii trwa wojna domowa. Obecnie Somalia jest w stanie faktycznego rozpadu, a rząd kontroluje tylko niewielkie skrawki dawnego terytorium tego kraju. Najtrudniejsza jest sytuacja w Somalii Południowej, kontrolowanej przez islamistyczne bojówki Al-Szabab i Hizbul Islam. Ekstremiści z Al-Szabab w najbardziej radykalny i bezwzględny sposób narzucają na opanowanych przez siebie terenach prawo szariatu. Zarazem starają się też wykorzenić chrześcijaństwo z Somalii.

Malediwy (63 pkt.)

Na archipelagu Malediwów islam jest oficjalną religią państwową i wszyscy obywatele muszą być muzułmanami. Chrześcijanie w tym kraju są obiektem systematycznych prześladowań: prawo zabrania praktykowania innej religii niż islam, rząd uważa się za obrońcę i protektora islamu, kościoły nie mogą istnieć, zabronione jest sprowadzanie materiałów chrześcijańskich, społeczeństwo podlega ścisłej kontroli, a nie-muzułmanie są dyskryminowani. Na Malediwach żyje jedynie garstka tubylczych chrześcijan, którzy praktykują swoją wiarę w ukryciu. W minionym roku odnotowano kilka przypadków zatrzymania i deportacji zagranicznych chrześcijan, w których bagażu znaleziono chrześcijańskie materiały.

Jemen (60 pkt.)

Konstytucja Jemenu gwarantuje z jednej strony wolność religii, jednak z drugiej uznaje islam za religię państwową, a szariat za źródło prawa. Pracujący w Jemenie imigranci mogą żyć zgodnie ze swoją wiarą, jednak obywatele tego kraju nie mogą nawrócić się chrześcijaństwo. W 2010 r. nie odnotowano żadnych przypadków zabójstw chrześcijan na tle religijnym, jak to miało miejsce w roku 2009 r., kiedy to porwano i zamordowano kilkoro obcokrajowców, chrześcijańskich pracowników służby zdrowia. Jednak kilkoro chrześcijańskich ekspatriantów, którzy od wielu lata mieszkali w Jemenie zostało wydalonych z kraju bez podania przyczyny.

Irak (58,5 pkt.)

W Iraku nastąpiła w minionym roku radykalna zmiana na gorsze, wskutek czego kraj ten z 17. pozycji w ubiegłorocznej edycji Światowej Listy Obserwacyjnej trafił w tym roku do pierwszej dziesiątki najgorszych prześladowców chrześcijan. Rok 2010 obfitował w Iraku w akty przemocy względem chrześcijan, w których zginęło co najmniej 90 osób, a wiele innych odniosło rany. Do najtragiczniejszych w skutkach napaści na wyznawców Chrystusa doszło w maju i październiku. W pierwszym przypadku przydrożne bomby zabiły troje i raniły 180 spośród chrześcijańskich studentów, którzy jechali autobusami na zajęcia na uniwersytecie w Mosulu. Wiele ranionych osób będzie kalekami do końca życia. 31 października, natomiast, islamscy bojówkarze napadli podczas mszy na katedrę kościoła katolickiego obrządku syryjskiego w Bagdadzie, zabijając 58 i raniąc 60 osób. Z powodu nasilającej się przemocy około 334 tysiące chrześcijan opuściło Irak. Jest to prawie połowa populacji chrześcijan żyjących w Iraku w 1999 r.

Uzbekistan (57,5 pkt.)

Sytuacja w zakresie wolności religijnej stale się pogarsza w tym kraju. Odnotowano w minionym roku liczne przypadku policyjnych nalotów na miejsca zgromadzeń, aresztowań chrześcijan, nakładania na nich grzywien i konfiskaty literatury. Sądy coraz częściej orzekają też krótkoterminowe (od 3 do15 dni) kary pozbawienia wolności dla osób prowadzących działalność chrześcijańską bez wymaganych zezwoleń. Kościołom protestanckim odmawia się rejestracji, by mogły legalnie działać. Co więcej, wielu zarejestrowanym zgromadzeniom cofnięto pozwolenia na działalność. Członkowie kościołów protestanckich są przedstawiani w mediach jako sekciarze i sataniści, używający narkotyków i pieniędzy, by nawracać ludzi na chrześcijaństwo. Poddaje się ich też presji społecznej. Są oni wyrzucani z pracy, upokarzani i odrzucani przez swych krewnych.

Laos (56 pkt.)

Rząd Laosu jest źle nastawiony do chrześcijan, uważając ich za agentów USA, działających na szkodę kraju. Chrześcijanie są inwigilowani i dyskryminowani przez prawo tego kraju. Kościół w Laosie nie może swobodnie prowadzić działalności socjalnej. Chrześcijanie, a zwłaszcza ci, którzy porzucają religię przodków, są szykanowani w swoich rodzinach i społecznościach. Bywa, że chrześcijanie, którzy nie chcą się wyprzeć wiary w Jezusa, są wypędzani ze swych wiosek wraz z żonami i dziećmi. W okresie objętym raportem co najmniej 25 chrześcijan zostało zabitych, 20 innych przetrzymywano w areszcie bez wyroku sądowego. Władze zniszczyły także lub uszkodziły kilka kościołów.

/Źródło: Open Doors: World Watch List 2011/