Głos Prześladowanych Chrześcijan wspiera osoby, które z powodu wiary w Chrystusa cierpią prześladowania

Adama, który służył wiernie Bogu jako pastor musiał, uciekać przez sąsiedni kraj, by dostać się do jednego z bezpiecznych miast w Burkinie Faso. Jego historia to historia wytrwałości w wierze i pokonywania przeszkód, które pojawiają się na naszej drodze wiary. Dziękujemy, że jesteście częścią historii pastora Adamy!

Poruszeni jego postawą wobec trudności, z jakimi przyszło mu się zmierzyć, jako GPCh zapewniliśmy mu wyżywienie i mieszkanie na 3 miesiące dla niego i jego rodziny, a także zaktywizowaliśmy go zawodowo, by mógł utrzymać siebie i swoją rodzinę.

„Mam na imię Adama, Oprócz mojej żony, mam jeszcze pod opieką trójkę dorosłych oraz szóstkę dzieci. W 2018 r. zostałem wysłany jako misjonarz do jednej z wiosek na południu Burkiny Faso. Kiedy zrobiło się niebezpiecznie w tamtym rejonie, ja mimo to próbowałem tam zostać i służyć, ale okazało się to niemożliwe i dlatego w styczniu 2024 r. zdecydowaliśmy się przenieść do bezpiecznego miasta. Wszystkie drogi były jednak zablokowane przez terrorystów i musieliśmy podróżować naokoło, przez Benin, aby potem znowu wjechać do naszego kraju. Była to niezmiernie długa podróż i zużyliśmy na nią nasze ostatnie pieniądze.

Bardzo się cieszymy z pomocy, którą otrzymaliśmy. Fundusze na aktywizację zawodową pozwoliły mi otworzyć mały sklepik z nićmi do szycia i innymi drobnymi artykułami potrzebnymi w krawiectwie. Te pieniądze pozwoliły mi zatroszczyć się o moją rodzinę, ale nie tylko, ponieważ część z nich mogłem poświęcić również na służbę Panu. Przyjechaliśmy tutaj jako uchodźcy, mając nadzieję, że będziemy mogli sami zapracować na swoje potrzeby, ale okazało się to niemożliwe, tak więc wasze wsparcie było dla nas wielką pomocą. Zaczęliśmy pracować i możemy teraz zarabiać pieniądze, co jest oczywiście bardzo pomocne.

Niech Bóg was błogosławi i poszerzy wasze możliwości działania, a także niech was obdarza zdrowiem. Niech On was prowadzi, abyście nadal mogli wspierać służbę braci i sióstr w Chrystusie. My również nadal chcemy służyć Panu, pomimo tego, że jesteśmy wewnętrznymi uchodźcami”.